DJI is sinds een tijdje behoorlijk actief op social media. Medewerkers in verschillende inrichtingen delen regelmatig hun belevenissen op het werk. Deze openheid is een breuk met het verleden, toen DJI de deuren ook figuurlijk stevig dichthield.
Bajesbroeder Rik
Een van de populaire ambassadeurs van DJI is bajesbroeder Rik. De verpleegkundige in het Justitieel Centrum voor Somatische Zorg in Scheveningen (JCvSZ, ‘het gevangenisziekenhuis’) begon afgelopen december met een account op Facebook en heeft nu al meer dan 1500 volgers. Hij vertelt DJIzien over zijn beweegredenen om online te gaan.
Grote onbekende
‘Ik vind het heel zonde dat wij voor de buitenwereld een grote onbekende zijn. Zeker nu we volop op zoek zijn naar nieuwe collega’s, is het goed om te laten zien wat ons werk inhoudt. Het geeft ook een veel realistischer beeld van hoe het er binnen de gevangenismuren aan toegaat. Een tijdje terug stond er in de krant een negatief verhaal over het JCvSZ. Ik vond dat heel eenzijdig. Het is goed dat je dan je stem kunt laten horen. Het doet recht aan de professionaliteit van mijn collega’s en mij.’
Rik werkt nog niet zo lang bij DJI. ‘Ik heb 20 jaar bij dezelfde werkgever gezeten, de laatste jaren in de acute thuiszorg. Vorig jaar kwam ik een oud-collega tegen, bij de ballenbak notabene, waar we allebei met onze jonge kinderen waren. Hij vertelde dat hij inmiddels in het JCvSZ werkte. Ik had geen idee dat je als verpleegkundige ook in de gevangenis terechtkunt. Toen mijn oud-collega vertelde dat er vacatures waren, heb ik gereageerd. Na mijn eerste gesprek ging ik nog enthousiaster de deur uit dan ik er binnenkwam.’
'Het ene moment verzorg je de schotwond van een terrorist, het andere moment sta je met een baby in je armen'
Elke dag een verrassing
‘De eerste tijd vond ik heel spannend en indrukwekkend. Inmiddels ben ik wat meer gewend, maar nog steeds is het elke dag een verrassing wat er op mijn pad komt. Het ene moment verzorg je de schotwond van een terrorist, het andere moment sta je met de baby van een gedetineerde moeder in je armen. Gesprekken over wat iemand gedaan heeft en waarom hij vastzit, heb ik niet. Ik ben er om voor mensen te zorgen.’
‘Het grootste verschil met mijn vorige werk is dat ik hier in een team werk. Een verpleegkundige werkt altijd samen met een PIW’er, die het beveiligingsgedeelte op zich neemt. Dat geeft een groot gevoel van veiligheid. Als een PIW’er vooraf waarschuwt dat ik mijn pennen moet wegstoppen, dan weet je: dit is een gevaarlijke patiënt. Laatst trok een PIW’er me vrij plotseling weg, toen ik bij een GHB-verslaafde was die ik geen medicijnen mocht verstrekken. Ik had zelf niet in de gaten dat hij daar agressief van werd. Dat je daar op zo’n moment met zijn tweeën staat, heeft absoluut meerwaarde. In dit werk voel ik me veilig. Veiliger dan in de thuiszorg, waar je er soms alleen voor staat in onaangename situaties.’
Een band opbouwen
‘Veel van mijn patiënten hebben zware psychische of psychiatrische problemen. Ik praat veel met de mensen die ik verzorg. Ze willen graag hun verhaal kwijt en ik heb toch een andere rol dan een PIW’er. In dit werk ben je ook vier maanden lang op dezelfde afdeling. Dat is lang genoeg om iemand beter te leren kennen. Je bouwt een band op, zonder dat je trouwens te persoonlijk wordt. Het blijft meneer en mevrouw, en je zorgt ervoor dat je weinig over jezelf vertelt.’
‘Dat neemt niet weg dat je veel voor je patiënten kunt betekenen. Laatst lag hier een jonge man uit Servië die stervende was. We hebben toen kunnen regelen dat zijn vader op bezoek kwam om afscheid te nemen. Dat doet iets met je . In het JCvSZ doe je veel meer dan alleen een wond verzorgen. Over dat soort zaken probeer ik ook te schrijven in mijn Facebookberichten. ’
‘Uiteraard let ik wel op wat ik post. Alles wat ik schrijf is geanonimiseerd. Soms krijg ik een persoonlijk bericht van een familielid van een van mijn patiënten. ‘Hoe gaat het met hem?’, willen ze dan weten. Daar kan ik natuurlijk niet op ingaan. Maar iedereen mag mij volgen. Dat is immers de kracht van social media.’
Geen terughoudendheid
Dat een relatief nieuwe collega direct zo actief werd op social media, was voor sommige collega’s even wennen. ‘Die werken hier al dertig jaar en zijn gewend aan de geslotenheid. Soms zeggen ze hardop dat ze het best link vinden wat ik doe. Ik begrijp hun terughoudendheid, maar die voel ik zelf helemaal niet. Ik probeer elke keer uit te leggen waarom ik iets online zet. Gelukkig krijg ik vooral positieve reacties. Ik werk dan ook in een ongelofelijk leuk team. Mijn collega’s zijn een belangrijke reden waarom ik elke dag fluitend naar mijn werk ga. En dat mag iedereen dus weten. ’
Bajesbroeder Rik is voor DJI actief op Facebook. Volg hem hier en/of stuur hem een vriendschapsverzoek.
Werken bij DJI
Enthousiast geworden door het verhaal van bajesbroeder Rik? DJI zoekt nog nieuwe collega's, zowel in de verpleging als in andere functies. Ga naar onze website voor een compleet overzicht van alle vacatures.
